AKO ANG MABALIK... ni Flavio Zaragoza Cano Mahapdi sa dughan, Nga wala'y ka-angay, ang pagpanakayon, sa iban nga baybay; ang gugma mabilin, kag di na makita. sa mga tini-on, nga puno sing kagha... Ayhan mangalipay, agud lang malimtan; mangita sing bag-o, nga init sang dughan. Apang ang kainit, dili gid magdugay kay wala magikan, sa gugma nga tunay! Gahandum gihapon, sa gugmang ginbilin, nga di gid malimtan, sa dakung kangilin: Katulad sang duta, nga imo ginmat-an nga tubtub kon san-o, imo gid balikan. Gani nga ang tao, kong magpanakayon, nga siang may ginbilin, didto sa baybayon; dapat nga tipigan, kag di pag dula-on ang daan nga gugma, sang tagipusuon Inday nga maanyag, akon pinalangga, sa imo nga mata, pahiri ang luha... Kay ako mabalik, Sa dili maglidan bisan wala's hangin, ining akon dughan. (Courtesy of Nereo C. Lujan)